എങ്ങനെ പറയും എത്രമാത്രം പ്രണയിച്ചിരുന്നുവെന്ന്..

നിന്നോട് ഞാന്‍ സംസാരിച്ചിട്ടും വീണ്ടും സംസാരിക്കാന്‍ തോന്നിയ നിമിഷം..
നിന്നെ മുഴുവനായി എന്‍റെ സ്വന്തമാക്കിയിട്ടും പിന്നെയും സ്വന്തമാക്കാന്‍ തോന്നിയ നിമിഷം.
നിന്‍റെ ശ്വാസത്തിലൂടെ ഞാന്‍ ശ്വസിച്ചിരുന്നു..
അടഞ്ഞ കണ്ണുകളിലൂടെ പോലും എനിക്കു നിന്നെ കണ്ടിരുന്നു”
നീ എന്നില്‍ നിന്നു അകന്നുപോയപ്പോഴും ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു..
ആരും അറിയാതെ സൂക്ഷിച്ച എന്‍റെ പ്രണയം...
എങ്ങനെ പറയും എത്രമാത്രം നിന്നെ പ്രണയിച്ചിരുന്നുവെന്ന്..
മനസ്സില്‍ നിന്നുണരുന്ന രാഗമായി ഈ വിരല്ത്തു൦മ്പിലൂടെ ഒഴുകിയെത്ത വാക്കുകള്‍
“ ഒരു നിമിഷത്തിനു വേണ്ടി ജീവിതം നല്കി.... ഒരു ഹൃദയത്തിനു വേണ്ടി ലോകവും...
എങ്ങനെ ഞാന്‍ നിന്നോടു പറയും എത്ര മാത്രം പ്രണയം എന്‍റെ മനസ്സില്‍ നിനക്കായ് ഉണ്ടെന്ന്...”
കാരിരുമ്പില്‍ കൊത്തി എഴുതിയതുപോലെ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട ഇതു ഒരിക്കിലും മായാതെ ഇരിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു...
മറക്കാതെ ഇരിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു ...
പ്രണയത്തിന്‍റെ നൊമ്പരം മറക്കാതെ ജ്വലിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു ....
~ സാറ

അതു അര്‍ബുദമായിരുന്നു

മരണത്തിന്‍റെ വക്കിലും ഹൃദയത്തിലൂറുന്ന നേര്‍ത്ത സ്പന്ദനമായിരുന്നു എന്‍റെ പ്രണയം.. കുത്തി തുളച്ചു കയറിയ വേദന സമ്മാനിച്ച്‌ അര്‍ബുദത്തിന്‍റെ രോഗാണുക്കള്‍ വീണ്ടും ഇഴഞ്ഞു നടക്കുന്നു എന്‍റെ ഞരമ്പിലൂടെ.... ഹൃദയത്തില്‍ അവശേഷിച്ച പ്രണയവും മലിനമാക്കി, ഏകാന്തതയുടെ ചങ്ങലയില്‍ എന്നെ ഇപ്പോള്‍ ബന്ധിച്ച അര്‍ബുദം. ആഴത്തില്‍ ആഴത്തില്‍ അഴനിറങ്ങി വീണ്ടും വീണ്ടും വേദന സമ്മാനിച്ചു, വേദനയില്‍ മുങ്ങികുളിച്ച പുഞ്ചിരി മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു നേരെ നീട്ടി.. ആരോടും പറയാതെ ആരാരും അറിയാതെ വേദനയാല്‍ പുളഞ്ഞു മരിക്കാന്‍ എനിക്കും ഒരാഗ്രഹം... അര്‍ബുദമെന്നാല്‍ രോഗാവസ്ഥ മാത്രമാകണം എന്നില്ല... സ്നേഹവും പ്രണയവും ദുഖവും സന്തോഷവും കണ്ണുനീരും ഒരു അര്‍ബുദമായി മാറുന്ന ചലിക്കുന്ന ചക്രമാണ് ജീവിതം. മറവുകളും മറവികളും മിന്നിമറയുന്ന സ്വപ്നം. അതും ജീവിതമാണ്‌...